Maand: januari 2017 (pagina 1 van 1)

Dankbaarheid, het is zo´n groot woord, met enigszins geitenwollensokken luchtje. Sinds enkele jaren is er ook een hype op het woord in de coach- en hipsterwereld. Overal op internet zie ik dankbaarheid-dagboekjes en op social media golfbewegingen van mensen die via een challenge oproepen tot of gewoon persoonlijk enkele dagen delen waar ze dankbaar voor zijn. Niet elke hype is taboe en ik deed mee. Wekenlang beschreef ik waarvoor ik dank voelde opkomen. Meestal had ik als mens en moeder aan 3 voorbeelden per dag niet genoeg. Ik duik eens in de theorie.

Dankbaarheid voor rust via hormonen

Neurotransmitters Dopamine en serotonine krijgen een boost bij dankbare gevoelens (denk Prozac en antidepressiva) en het stresshormoon Cortisol daalt al bij het bedanken van iemand.  Dr Murali Doraiswamy beschreef dat dankbaarheid een positief effect heeft op elk belangrijk orgaan in ons lijf. Zorg wel dat je een oprechte dankbaarheid vóelt, anders werkt het niet. Vooruit meteen een nuance, uit onderzoek blijkt dat je niet per se iets hoeft te vinden, de zoektocht naar ‘waar ben ik dankbaar voor?’ helpt ons brein al kalmeren.

In mijn geval was het enigszins een noodgreep. Ik voelde me die periode wat somber en machteloos en kon de oorzaak niet wegnemen. Dankbaarheid als tegengif dus. Het is krachtig om bewust te zijn waar je onderhuids blij van wordt. Weg van gedachten, om momenten met dat diepe gevoel van dankbaarheid te her-inneren.

Schrijven, delen en rust

Dr Stephen Toepfer (Kent State University) liet een groep personen meerdere dankbrieven schrijven aan anderen. De opdracht was een positieve expressieve brief met enig inzicht & reflectie en veel waardering of dankbaarheid. Deze schrijvers voelden zich na elke brief beter.

We doen met z’n allen heel wat de dure cursussen, retreats en coachingsessies ten behoeve van gezondheid en meer geluk. Aan de andere kant vegen we alledaagse dingen, die ons uit een belemmerende emotie kunnen wippen, als kruimels van tafel. Met drukke werkschema’s, opvoedingsstress en het opeisen van tijd voor onszelf, lijkt irritatie, somberheid of het  ‘maar doorgaan’  lekker aan ons te plakken. Dankbaarheid is iets waar we tijd voor moeten hebben. Of niet?

Het doel van dr Toepfer was iets simpels te vinden dat mensen kunnen doen om zich gelukkiger te voelen. En hij kwam met een mooie combinatie van expressief schrijven en dankbaarheid. Iets wat  elke week past. Hij zegt: ‘dankbaarheid is geen strategie, maar een hulpbron’. Een hulpbron die we allemaal ten alle tijden kunnen inroepen, zonder dat we een ander of veel tijd ter beschikking hebben.

Tegenwoordig concretiseer ik in mijn bullet-journal elke avond mijn dankbare gevoel in een paar kernwoorden. Elke maand schijf ik een dankbaarheidskaart aan iemand. Het schrijvend naar buiten brengen werkt inderdaad ook naar binnen toe. Het brengt meer rust en een tevreden gevoel.

En, een mooie bijkomstigheid, doordat ik me dankbaar beter voel, is het net of ik meer tijd heb in mijn werkende-moederbestaan.  Dat kun jij misschien ook gebruiken. Pak de kans meteen: zet je hart open, voel het stromen. Ga daarna 15 minuten zitten om een brief vol gevoelde waardering te schrijven aan de eerste persoon die in je opkomt.  

‘Je was de allerliefste juf voor mij. Ik hoop dat je nog veel andere kinderen kan helpen.’

Voor de derde keer werken dochter van 7 en ik samen aan de dromenvanger die ze als afscheid wil maken voor haar juf. Op een van de dromenkaartjes die ze heeft geknipt, schrijft ze bovenstaande.

De afgelopen twee jaar hebben ze samen een mooie reis gemaakt, juf en dochter. En over een week nemen ze afscheid. Ze gaat naar groep 5.

Tijdens het knutselen en knopen praten we over de bijzondere momenten in de groep en met de juf. Ze merkt op hoe anders ze er nu in staat dan bij het overgaan naar groep 3. ‘Ik vind het nu niet zo spannend. Toen ik net in groep 3 zat voelde ik me soms zo verlegen. Nu voel ik dat niet meer. En was ik tijdens het oefenen bij de nieuwe juf ook niet verlegen.’ Ik knik.

De afgelopen jaren kwam ze vollediger op school. Het takenpakket deed ze vanaf de start prima en met juf en de meidengroep had ze het fijn. De uitdaging was zich minder aan te passen aan wat ze als sociaal wenselijk inschatte, en haar eigen behoefte te laten zien op school. Dat leerde ze op verschillende manieren met steun van ons en de juf.*  Laatst vroeg ze dapper – dankzij het nieuwe vertrouwen op haar wensen – aan haar juf of deze met haar wilde dansen bij een choreografiewedstrijd. De juf zei ja en ze dansten samen. Wij als ouders keken ontroerd toe om wat daar samenviel. Ik schrijf op een kaartje voor de dromenvanger: ‘Dankjewel voor ons contact rondom dochter. Je hebt haar echt gezien. Dat je dat nog maar voor veel kinderen mag betekenen!’.

Tijd voor terugblikken biedt ruimte aan de toekomst 

Het is niet zomaar dat ik ons kind vroeg wat ze voor het afscheid van de juf wilde maken. Niet kopen en geven. Máken. Door de tijd die we hier samen aan besteden, maken we een cirkel rond. Het is een ritueel van afscheid en overgang naar het nieuwe.

Tijd en aandacht voor de afgelopen twee jaar, haar ontwikkeling, de leuke groep kinderen die nu uit elkaar gaat en de bijzondere band met haar juf. Tijdens het knutselen komen haar gevoelens en gedachten vanzelf los om met me te delen. Ik hoor nieuwe dingen en het versterkt onze band.

Daarnaast is het schrijven op de kaartjes natuurlijk een leuk cadeau voor deze lieve juf, maar ook een ordening in het hoofd van onze dochter. Woorden vinden voor: Wat gaat er in mij om? Wat voel ik? Wat wil ik nog?  ‘Ik vind het jammer dat ik wegga en ik wens dat we elkaar nog vaak zien’ bijvoorbeeld.

Zo’n simpel ritueel verbindt het verleden, heden en de toekomst. Het mooie en het minder fijne passeert en krijgt een plek via de (knutsel- en schrijf)handelingen. Door de emoties nu te voelen en er iets mee te doen, kan ze daarna van een afstandje kijken.  Zo komt er meer ruimte voor de toekomst en nieuwe mensen. Na het schrijven van het ‘allerliefste juf’- kaartje, zegt ze spontaan:  ‘Ik vind haar de allerliefste juf die ik ken nu. Maar weet je? Ik ben wel benieuwd wie ik de allerliefste zal vinden als ik in groep 8 zit en terug kijk.’ We maken de dromenvanger af. Ze heeft zin in komend schooljaar en zou het liefst de hele vakantie maar overslaan.

Voor vrijwel elk kind is het wennen aan een nieuwe meester of juf. De oude wordt gemist, dankbaar achtergelaten of verwenst. Hoe heeft jouw kind de overgang ervaren? Tijd voor winterse reflectie om daarna vooruit te plannen. Hoe wil jij je kind begeleiden door het volgende overgangsmoment?

De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent 

- Ghandi

Welkom op de website!
Hier wordt gewerkt aan een grandioos inspiratieveld voor ouders. Om in de dagelijkse hektiek van werk, kinderen en de sociale overload, vanuit rust te kunnen handelen. Oude en hedendaagse wijsheden van over de hele wereld, gecombineerd met de wetenschap hoe ons brein werkt en de kracht van verhalen en rituelen, helpen je daarbij!

Kom snel weer, dan staan de eerste inspiratie blogs en afbeeldingen online.

‘Een ritueel, wat is dat?’, vroeg de Kleine Prins.
‘Dat is iets dat veel te vaak vergeten wordt’, zei de Vos.
‘Het is dat wat de ene dag anders maakt dan de andere dag. Het ene uur heel verschillend van de andere uren.’

– De Kleine Prins