Muis in huis

17-21 juli 2017

Gelach, gepraat en deuren die slaan. Het is maandag 5.45u in de ochtend. Tim gaat zachtjes zijn weg door het appartement om zich klaar te maken voor zijn studie. De krekels maken lawaai. Onze buren denken niet aan slapende kindertjes of vrouwen. Als een uur later de meesten vertrokken zijn, soezen Jana, Isha en ik, nog wat door. Nu en dan wakker gemaakt door de moesson die op het dak slaat, een nieuwe buur die vertrekt of een verdwaalde mug.

Muggenallergie

Om even op die muggen door te gaan: ze blijven aardig weg uit ons appartement dankzij een lavendelprutje in het stopcontact, maar in de eetzaal of buiten worden wij 100x vaker gestoken dan de locals. Vooral Jana reageert heftig op de steken. Op dag 2 heeft ze al een bult ter grote van een tennisbal op haar been en doet lopen haar flink pijn. We krijgen een stinkend zalfje van de ayurvedische arts en na een paar dagen slinkt het ding weer tot normale proporties. Elke mug die haar prikt, en ze is nogal geliefd, veroorzaakt een bult ter grote van minimaal een twee-euromunt, ondanks alle smeersels en lange broeken. Gelukkig is het geen malariagebied, om er een positieve draai aan te geven 🙂

Kippen, krabben en honden

We besluiten deze eerste periode het ontbijt op de campus over te slaan en ik maak om 9 uur een ontbijtje van de laatste in Nederland zelfgemaakte cruesli en later een gebakken eitje van Indiase kippen die hier tussen de huizen scharrelen. De meiden doen intussen een werkje, Jana werkt in haar Pluspuntboek van groep 6 en Isha maakt een masker. Na het opruimen gaan we naar beneden en de meiden klimmen op ons natte heuveltje naast de deur, springen over stenen en het naar beneden stromende watervalletje. Ik kijk zittend op de rollator naar ze, regen of geen regen, af en toe buiten is fijn. De heuvel is door de moesson knallend groen en ziet er aantrekkelijk uit. Ze hebben enkele krabben in het water gevonden, die enthousiast begroet worden en komen snel terug rennen als er de bewakershonden tekeer gaan tegen enkele straathonden die ons gebouw binnen lopen. Tim heeft het ook niet zo op die overal loslopende honden. Hij besluit later in de week te gaan lopen naar de campus en zijn hondenangst (als kind werd hij flink gebeten) te laten oplossen hier.

Muis in huis (en geen slang)

Onder de deurkier glipt nu en dan een muis. Meestal leggen we er een handdoek of mat voor -elke dag is ons beloofd dat ‘morgen’ een plint getimmerd wordt- maar soms is de muis sneller. En dat brengt grappige taferelen van Tim en Monike op muizenjacht met af en toe een spannend sprongetje, Jana die een parcours uitzet voor de muis richting balkon, en Isha die een muizentrap knutselt en bevestigt onder aan de muur. Het is niet prettig, een muis in huis, maar Tim zag gister de commotie in ons dorpje als er een slang in huis zit. Fijn dat we twee hoog zitten, denk ik dan en ach die twee muizen. We zagen vanmiddag onze eerste slang. Dood wel, overreden door een riksja. Maar het is wel een reminder, dat tijdens de moesson er meer slangen zijn hier en dus uitkijken geblazen, daar op dat leuke klimheuveltje. Het gerucht gaat dat op de campus sinds de swami er woont, daar nog nooit iemand gebeten is door een slang. Klinkt goed.

Koe in de kelder

Gister kwam Isha hijgend terug omhoog rennen, om te vertellen dat een koe in de (open) kelder binnen was gelopen en aan mijn rollator stond te likken. Hilariteit. De bewaker stuurde beide koeien toch maar weer verder op pad. In de Riksja zit Isha het liefst met haar hoofd buitenboord om niets te missen. Elke koe wordt ennthousiast begroet en we leren ons tweede woord: gail, koe (het eerste is shukriá, dankjewel).

We zien vanuit de Riksja een huifkar getrokken door koeien. Dat verbaast me, gezien de heiligheid van de koeien dacht ik dat ze vast niet als lastdier gebruikt mochten worden of weggejaagd (op de (snel)weg rijdt iedereen er netjes omheen) uit de kelder. De heiligheid heeft een grens blijkbaar.

edit: Stieren mogen wel als lastdiet gebruikt worden, ze zijn niet heilig, alleen de vrouwelijke koe 🙂