‘Je was de allerliefste juf voor mij. Ik hoop dat je nog veel andere kinderen kan helpen.’

Voor de derde keer werken dochter van 7 en ik samen aan de dromenvanger die ze als afscheid wil maken voor haar juf. Op een van de dromenkaartjes die ze heeft geknipt, schrijft ze bovenstaande.

De afgelopen twee jaar hebben ze samen een mooie reis gemaakt, juf en dochter. En over een week nemen ze afscheid. Ze gaat naar groep 5.

Tijdens het knutselen en knopen praten we over de bijzondere momenten in de groep en met de juf. Ze merkt op hoe anders ze er nu in staat dan bij het overgaan naar groep 3. ‘Ik vind het nu niet zo spannend. Toen ik net in groep 3 zat voelde ik me soms zo verlegen. Nu voel ik dat niet meer. En was ik tijdens het oefenen bij de nieuwe juf ook niet verlegen.’ Ik knik.

De afgelopen jaren kwam ze vollediger op school. Het takenpakket deed ze vanaf de start prima en met juf en de meidengroep had ze het fijn. De uitdaging was zich minder aan te passen aan wat ze als sociaal wenselijk inschatte, en haar eigen behoefte te laten zien op school. Dat leerde ze op verschillende manieren met steun van ons en de juf.*  Laatst vroeg ze dapper – dankzij het nieuwe vertrouwen op haar wensen – aan haar juf of deze met haar wilde dansen bij een choreografiewedstrijd. De juf zei ja en ze dansten samen. Wij als ouders keken ontroerd toe om wat daar samenviel. Ik schrijf op een kaartje voor de dromenvanger: ‘Dankjewel voor ons contact rondom dochter. Je hebt haar echt gezien. Dat je dat nog maar voor veel kinderen mag betekenen!’.

Tijd voor terugblikken biedt ruimte aan de toekomst 

Het is niet zomaar dat ik ons kind vroeg wat ze voor het afscheid van de juf wilde maken. Niet kopen en geven. Máken. Door de tijd die we hier samen aan besteden, maken we een cirkel rond. Het is een ritueel van afscheid en overgang naar het nieuwe.

Tijd en aandacht voor de afgelopen twee jaar, haar ontwikkeling, de leuke groep kinderen die nu uit elkaar gaat en de bijzondere band met haar juf. Tijdens het knutselen komen haar gevoelens en gedachten vanzelf los om met me te delen. Ik hoor nieuwe dingen en het versterkt onze band.

Daarnaast is het schrijven op de kaartjes natuurlijk een leuk cadeau voor deze lieve juf, maar ook een ordening in het hoofd van onze dochter. Woorden vinden voor: Wat gaat er in mij om? Wat voel ik? Wat wil ik nog?  ‘Ik vind het jammer dat ik wegga en ik wens dat we elkaar nog vaak zien’ bijvoorbeeld.

Zo’n simpel ritueel verbindt het verleden, heden en de toekomst. Het mooie en het minder fijne passeert en krijgt een plek via de (knutsel- en schrijf)handelingen. Door de emoties nu te voelen en er iets mee te doen, kan ze daarna van een afstandje kijken.  Zo komt er meer ruimte voor de toekomst en nieuwe mensen. Na het schrijven van het ‘allerliefste juf’- kaartje, zegt ze spontaan:  ‘Ik vind haar de allerliefste juf die ik ken nu. Maar weet je? Ik ben wel benieuwd wie ik de allerliefste zal vinden als ik in groep 8 zit en terug kijk.’ We maken de dromenvanger af. Ze heeft zin in komend schooljaar en zou het liefst de hele vakantie maar overslaan.

Voor vrijwel elk kind Is het wennen aan een nieuwe meester of juf. De oude wordt gemist, dankbaar achtergelaten of verwenst. Hoe heeft jouw kind de overgang ervaren? Tijd voor winterse reflectie om daarna vooruit te plannen. Hoe wil jij je kind begeleiden door het volgende overgangsmoment?