Overdenken is een trauma-respons, ja, dat kun je zo noemen.
Je zenuwstelsel gaat in standje onveilig allerlei automatische gedachtenpatronen herhalen, want die zijn bekend, die zenuwbanen zijn het meeste gebruikt. Met de bedoeling je veilig te houden.
Dat betekent niet dat het als volwassene geen keuze is.
Als we de werking van ons zenuwstelsel kennen, ons bewust zijn van de wervelingen van onze geest en waar we onze energie heen laten gaan, kunnen we dat alles zien. Zien dat het zo werkt, dat we weer eens in die overdenk-staat worden gezogen.
Hoe helpt dat?
En hoe kunnen we dan kiezen?
👣 Dan kunnen we er ok mee zijn, en kiezen of we willen glimlachen naar ons systeem, dat ons veilig wil houden; en kiezen of we ruimte willen geven aan de wetenschap dat we veel meer zijn dat dit, naast alle gedachten (en emoties).
👣 We kunnen dan kiezen om niet de inhoud van die gedachten te geloven, omdat dat niet nuttig is. Of om mee te gaan in het verhaal in ons hoofd, bewust dat het maar 1 interpretatie is. Er valt keuze te voelen om onze energie wel of niet te laten gaan naar oplossingen voor issues die ons brein in die staat nou eenmaal ‘bedenkt’.
👣 We kunnen kiezen voor even alleen zijn, in de natuur, of te praten met anderen, terwijl we weten dat onze gemoedstoestand sowieso zal veranderen.
👣 Er is keuze waar we onze energie heen laten gaan, naar bekende gedachtenpaden of naar waarden en wat we in essentie de moeite waard vinden. Of spontane joy.
Met wat voor soort reactie je zenuwstelsel of brein ook komt: je bent al goed.
En vanuit die rustige basis, valt er vaak iets te kiezen, experimenteren en speels leven. En stopt niet alleen (tijdelijk) het overdenken/piekeren, je legt ook nog eens nieuwe zenuwpaden aan!
#beinthedoing #balansinbeweging #polyvagaaltheorie #vrijmenselijk #modderigespiritualiteit #bewustzijn
