Voordat ik mijn zin kan afmaken, legt ze zelfgemaakte kaarten voor mijn neus, als een soort welkom. Ze zegt dat het zaak is om met hoofd, hart en handen te leven. Ik knik ontroerd: ‘die visie delen we’. Ze gaat zonder overgang door: of ik een kop soep voor haar vriendin kan brengen die op bezoek is. En dat ik een kaart mag uitzoeken.
Ik lach en ga naast haar zitten. Pak haar hand vast, waar ze terloops over zegt dat deze vol artrose zit. Haar vriendin lacht naar mij, zegt dat ze ook zonder soep kan en dat de dame haar handen veel gebruikt heeft. Ik stel voor om op een ander moment terug te komen als het rustiger is. Daar reageert ze niet op, terwijl ze doorgaat met vertellen over de kaarten en het leven.
Ik beweeg maar mee door haar arm alsnog te masseren en spreek uit hoe vol leven ze overkomt. Ze gaat door met wat ze aan het doen is en zegt dan plots:’ ja dat is ook een manier om ernaar te kijken. Toch bid ik elke avond of ik over mag gaan.’
“Wat inspirerend dat ik je zo vol leven in overgave aan de dood mag zien’.
‘Welke kaart wil je? Ik heb er een voor elke vrijwilliger.’
Ze kijkt me guitig aan, ‘neem de wijze uil maar. Dus jij komt nog eens terug om me te masseren?’.
‘Volgende week ben ik er met dochter en komen we langs om te kijken of je er bent’.
‘En als ik er niet ben, niet treuren of dat jammer vinden he?’
‘Nee, dan ben ik met open hart blij dat je er niet meer bent’.
We kijken elkaar open aan.
‘Zo hoor ik het graag, met jouw soort mensen kan ik wel. Hartverbinding.’
Lachend nemen we afscheid.
Eigenwijs in evenwicht staat voor belichaamde compassie en betrokkenheid bij je zelf, elkaar, de aarde en om dood, rouw en stress niet gescheiden te zien van leven, liefde en flow. Thuis in je lijf en leven. Be in the doing via modderige spiritualiteit. Laten we verhalen van zin delen met elkaar.
#vrijwilligerineenhospice, #aanwezige, #beinthedoing, #samenzijn, #levenseinde, #balansinbeweging, #embodiment, #massage, #adem, #klank, #levensstroomvlakbijdedood, #indeontmoeting, #eigenwijsinevenwicht
