Levensenergie uit verwondering

Reisagent voor avontuurlijke levenskracht. Beweeg, adem, speel en deel je vrij

Tag: #hoogsensitief (pagina 1 van 1)

februari 13, 2025

Sauna, polariteiten & levendig aanwezig zijn

Sauna met zn vieren. Goed verjaardagscadeau nog aan de zestienjarige, al zeg ik het zelf 😉

Het is mentale verteringstijd (tenminste als je sauna niet als bijkletsdag gebruikt). Zo draagt elke sauna, elk koude bad en elke ligbedje bij om de mentale activiteiten van school en werk te verwerken. Er ontstaat ruimte, leegte en belichaming van leven. Zakken in zijn.

👣
Ik lag met glimlach de warmte en sauna geuren op te snuiven (zachtjes hoor) en te genieten van de tieners die zich vrij voelen in hun lichaam. En dacht: hoe noem je in stilte naast elkaar de hete sauna ervaren, op een groot ligbed alle vier een eigen boek lezen op zachte kussen en zonder woorden samen zwemmen?

Er komen woorden op als ‘verbinding’, diepe afgestemdheid, ‘soulful presence’. Levendigheid in zijn.

👣
Geluk is .. dat ieder via het eigen lichaam ervaart wanneer de hitte of kou genoeg is, en daarop vrij handelt. Het ene kind geniet van de warmte tot de zandloper voorbij leeg is, de ander loopt tussendoor het koude water in en komt nog eens terug.

👣
Geluk is… dat ik me besef dat ze flexibel met polariteiten omgaan. Zowel de hitte als de kou opzoeken en verlaten. Zoals ze thuis de chaos en de orde in en uitgaan, harmonie en onenigheid, enthousiasme en verdriet en ook meegaanheid en eigenzinnig initiatief. Niet OF, maar EN. En het leven dwars door en met de polariteiten geleefd wordt.

👣
Geluk is.. dat vanuit zo’n dagje sauna een rustige beweging ontstaat naar Latijn, Frans, Debattraining, yogalessen of de opleiding Belichaamd Leiderschap.

Niet eens trager of minder actief, maar vanuit achterover leunende rust waarin alles vloeiender gaat. Een andere realiteit ontstaat met op het oog dezelfde ingrediënten, maar uit een andere staat van zijn.

👣

Hoe leef jij met polariteiten en ontdekkingen in je zenuwstelsel staten?

————

Eigenwijs in evenwicht staat voor belichaamde compassie en betrokkenheid bij je zelf, elkaar, de aarde en om dood, rouw en stress niet gescheiden te zien van leven, liefde en flow. Thuis in je lijf en leven. Be in the doing via modderige spiritualiteit. Laten we verhalen en ervaringen van zin delen met elkaar.

#beinthedoing, #balansinbeweging, #modderigespiritualiteit, #embodiment, #polyvagaaltheorie, #bewustzijn, #thuisinjelijfenleven
februari 12, 2025

Wat is de uitnodiging van uitstelgedrag?

Ken je de “2-minutenregel” van James Clear?
Hij noemt dit als oplossing tegen uitstelgedrag door nieuwe routines zo klein mogelijk te maken.

Het kan een wereld van flow openen en een ingang zijn als je jezelf iets nieuws gunt. Het gaat voorbij het mentaal afdwingen van een nieuwe gewoonte of jezelf vol discipline een gezonde routine aanwennen.

Tijdens de 1-op-1 innerlijke reizen of trainingen laten we mensen experimenteren met die korte tijd, een kleinste stap, om iets nieuws te doen:

* Geen yogales volgen, maar de 6 richtingen van de rug ontdekken

* Twee minuten doen wat je lichaam wil (ipv uitpluizen wat je lichaam ten diepste zegt)

* Twee min een alsof-verhaal vertellen waarin jouw waarde in het dagelijkse al geïntegreerd is (ipv een workshop volgen over het belang van waarden)

* Een minuut stress-dansen gevolgd door een minuut het tegenovergestelde dansen (ipv trainingen lang leren met stress om te gaan)

* Geen uur ademen of meditatie, maar 6x bewust 8 tellen uitademen

* Geen dag in de week vrijwilligerswerk, maar een praatje maken met de dakloze bij de supermarkt terwijl je haar een broodje geeft.

* Een sprankelend kaartje schrijven ipv die sociale afspraak die je maar steeds uitstelt

Daarbij open te staan voor genieten, door er met je hele lichaam en aandacht bij te zijn, die paar minuten. En jezelf dus niet stiekem toch druk op leggen om door te gaan.

Zodat de oefeningen die je lijf lekker of neutraal vond, toegankelijk blijven voor thuis, in de supermarkt of op je werk. Als je het klein maakt, in minder dan twee minuten, ga je het meestal gewoon doen, zonder veel nadenken. Dan werpt je brein niet tegen dat je geen tijd hebt, of het te ingewikkeld is, of dat je er eerst rust voor moet hebben.

Zoals James Clear het zelf verwoordt: “Iedereen kan een minuutje mediteren, een pagina lezen of een kledingstuk wegleggen. Een nieuwe gewoonte zou niet moeilijk moeten zijn. De eerste twee minuten zijn altijd simpel. Als je daarmee begint, komt de rest vanzelf!”

Ik zou nog toevoegen: doe het niet om verandering af te dwingen, maar om jezelf die 2 minuten te gunnen en te experimenteren.

Wat gebeurt er als je uitstelgedrag opmerkt bij jezelf en je ziet dat als een metertje, een signaal, een uitnodiging om dat wat je uitstelt, wat kleiner te maken?

—> Waar ga jij minder dan twee minuten mee onderweg zijn op gebied van welzijn en compassie? Wat kies je vandaag voor allerkleinste stap rond beweging, adem, zelfzorg, dankbaarheid of iets voor anderen doen? Niet omdat het koet, maar omdat het lekker is of je nieuwgierig bent?

Eigenwijs in evenwicht staat voor belichaamde compassie en betrokkenheid bij je zelf, elkaar, de aarde en om dood, rouw en stress niet gescheiden te zien van leven, liefde en flow. Thuis in je lijf en leven. Be in the doing via modderige spiritualiteit. Laten we verhalen van zin delen met elkaar.

#beinthedoing, #balansinbeweging, #embodiment, #massage, #adem, #klank, #levensstroom,#houhetklein
januari 18, 2017 / Geen reacties

Ritueeltje vooraf bij vurige momenten later

‘Ik wil niet meer met jou in een huis wonen!! Ik wil met papa en zus bij oma gaan wonen!’

Dochter werd vorige week 5 en schreeuwt me deze woorden toe, terwijl ik in de keuken ontbijt sta te maken. Vlak ervoor negeer ik drie keer een zeurderige vraag waarom ze iets niet nu krijgt. Bij keer vier word ik boos en doe haar onaardig na.

Ik voel een onredelijke en niet situationeel gerechtvaardigde woede in me. Dat spreek ik uit naar lief, die naast me staat. Deze boosheid heeft niet met haar te maken. Het triggert iets. Een zin van vroeger komt op: ‘bang dat je iets tekort komt?!’. Het lijkt me over te nemen en het sarcasme is al uit mijn mond voordat ik het doorheb.

Dochter voelt dus terecht aan dat er iets niet klopt. Dat weet ze alleen zelf niet. Ze gaat na mijn onredelijke reactie op haar bureaustoel zitten, de knieën opgetrokken. Huilend zit ze daar. Woedend. Voelt zich onrechtvaardig behandelt. En schreeuwt bovenstaande woorden ‘ik wil niet meer met jou..!’.

Lief en ik kijken elkaar aan. Diepe rust in mij – tot mijn verbazing. Hij vraagt ‘doet dat geen pijn?’. En nee, ik voel geen pijn van afwijzing (en geloof me, in gevoel van afwijzing ben ik master), maar haar behoefte. Zoiets zeg ik ook, terwijl dochter nog eens gilt dat ze niet meer bij me wil wonen. Lief zegt ‘dat zijn oude woorden’.

Ik laat het ontbijt voor wat het is en loop naar mijn kleine woedende meisje, til haar in opgevouwde vorm op en neem haar op schoot op de bank. Ik vraag van tientallen dingen of ze die niet zal missen zonder mij. Op alles zegt ze met harde boze stem ‘nee!’ en dat ze dat niet meer samen wil.

Ik hou twee armen om haar en haar boosheid heen.

Dan vraag ik naar ons avondzinnetje. Een ritueeltje tussen mama en dochter sinds ze kan praten. Ik zeg dan ‘ik hou van jou de zon rond’ en zij antwoordt met allerlei mooie liefdesverklaringen. ‘ik hou van jou de wereld rond, ik hou van jou het licht rond, ik hou van jou feeën en ijsprinsessen rond, ik hou van jou de dood rond’. Geen enkele avond hebben we overgeslagen.

Nu op dit moment dat ze zoveel boosheid voelt dat ze al en half uur niets meer van me weten wil, vraag ik haar: ‘En wil je ook nooit meer samen zeggen ‘ik hou van jou de zon rond’?’. Boos reageert ze: ‘ja, alleen dat wil ik wel met jou!’. Ik glimlach.

Langzaam ontspant haar afwerende lichaam. Ik leg uit dat ik de situatie eerder moeilijk vond, niet fijn reageerde en haar pijn zie. Na even slaat ze haar armen om me heen, klemt zich vast en huilt de longen uit haar lieve lijfje. Ze zegt dat ze toch met mij in huis wil wonen. We knuffelen en haar uitstraling en gedrag zijn weer zacht.

Ik verbaas me over de schoonheid van ons alledaagse ritueel van herhaald uitgesproken verbondenheid. Het raakt voorbij de razende woede. Het helpt haar herinneren dat er meer is dan die emotie en opent haar. We gaan over tot de orde van de dag.

👣

De volgende ochtend als ik wakker word, staat onze vijfjarige schoonheid naast me ‘sorry mama, dat ik gister zei dat ik niet meer met jou wil wonen.’ (Die woorden had ik niet nodig, maar zij wilde ze blijkbaar wel zeggen).

👣

Vrijwel elk kind heeft uitbarstingen. En als ouder kun je behoorlijk geraakt zijn, geïrriteerd of ronduit boos. Hoe verbind jij je met jezelf als je kind uitbarst? En welke dagelijkse rituelen helpen jou de verbinding met je kind te herstellen?

#sensitiefopvoeden #beinthedoing #balansinbeweging #rituelen #hsp #hb #intensmens #januari 2014

Volg mij op Facebook

Eerst verder inspiratie opdoen?

Neus rond in vele de blogartikelen.
Of  lees direct over de waarom samen training geven in belichaming/Embodiment zo fijn is, kern van hoogsensitiviteit, een praktijkvoorbeeld van een diepverwerkend brein, laat je inspireren door een persoonlijk verhaal vanuit de polyvagaal theorie, dood van een huisdier dat leert over rouw, inzicht krijgen via een opstelling of ons jaar als gezin in India (je eigenwijze pad lopen kán).