Tag: #levensenergie (pagina 1 van 1)

februari 13, 2025

Sauna, polariteiten & levendig aanwezig zijn

Sauna met zn vieren. Goed verjaardagscadeau nog aan de zestienjarige, al zeg ik het zelf 😉

Het is mentale verteringstijd (tenminste als je sauna niet als bijkletsdag gebruikt). Zo draagt elke sauna, elk koude bad en elke ligbedje bij om de mentale activiteiten van school en werk te verwerken. Er ontstaat ruimte, leegte en belichaming van leven. Zakken in zijn.

👣
Ik lag met glimlach de warmte en sauna geuren op te snuiven (zachtjes hoor) en te genieten van de tieners die zich vrij voelen in hun lichaam. En dacht: hoe noem je in stilte naast elkaar de hete sauna ervaren, op een groot ligbed alle vier een eigen boek lezen op zachte kussen en zonder woorden samen zwemmen?

Er komen woorden op als ‘verbinding’, diepe afgestemdheid, ‘soulful presence’. Levendigheid in zijn.

👣
Geluk is .. dat ieder via het eigen lichaam ervaart wanneer de hitte of kou genoeg is, en daarop vrij handelt. Het ene kind geniet van de warmte tot de zandloper voorbij leeg is, de ander loopt tussendoor het koude water in en komt nog eens terug.

👣
Geluk is… dat ik me besef dat ze flexibel met polariteiten omgaan. Zowel de hitte als de kou opzoeken en verlaten. Zoals ze thuis de chaos en de orde in en uitgaan, harmonie en onenigheid, enthousiasme en verdriet en ook meegaanheid en eigenzinnig initiatief. Niet OF, maar EN. En het leven dwars door en met de polariteiten geleefd wordt.

👣
Geluk is.. dat vanuit zo’n dagje sauna een rustige beweging ontstaat naar Latijn, Frans, Debattraining, yogalessen of de opleiding Belichaamd Leiderschap.

Niet eens trager of minder actief, maar vanuit achterover leunende rust waarin alles vloeiender gaat. Een andere realiteit ontstaat met op het oog dezelfde ingrediënten, maar uit een andere staat van zijn.

👣

Hoe leef jij met polariteiten en ontdekkingen in je zenuwstelsel staten?

————

Eigenwijs in evenwicht staat voor belichaamde compassie en betrokkenheid bij je zelf, elkaar, de aarde en om dood, rouw en stress niet gescheiden te zien van leven, liefde en flow. Thuis in je lijf en leven. Be in the doing via modderige spiritualiteit. Laten we verhalen en ervaringen van zin delen met elkaar.

#beinthedoing, #balansinbeweging, #modderigespiritualiteit, #embodiment, #polyvagaaltheorie, #bewustzijn, #thuisinjelijfenleven

februari 12, 2025

Wat is de uitnodiging van uitstelgedrag?

Ken je de “2-minutenregel” van James Clear?
Hij noemt dit als oplossing tegen uitstelgedrag door nieuwe routines zo klein mogelijk te maken.

Het kan een wereld van flow openen en een ingang zijn als je jezelf iets nieuws gunt. Het gaat voorbij het mentaal afdwingen van een nieuwe gewoonte of jezelf vol discipline een gezonde routine aanwennen.

Tijdens de 1-op-1 innerlijke reizen of trainingen laten we mensen experimenteren met die korte tijd, een kleinste stap, om iets nieuws te doen:

* Geen yogales volgen, maar de 6 richtingen van de rug ontdekken

* Twee minuten doen wat je lichaam wil (ipv uitpluizen wat je lichaam ten diepste zegt)

* Twee min een alsof-verhaal vertellen waarin jouw waarde in het dagelijkse al geïntegreerd is (ipv een workshop volgen over het belang van waarden)

* Een minuut stress-dansen gevolgd door een minuut het tegenovergestelde dansen (ipv trainingen lang leren met stress om te gaan)

* Geen uur ademen of meditatie, maar 6x bewust 8 tellen uitademen

* Geen dag in de week vrijwilligerswerk, maar een praatje maken met de dakloze bij de supermarkt terwijl je haar een broodje geeft.

* Een sprankelend kaartje schrijven ipv die sociale afspraak die je maar steeds uitstelt

Daarbij open te staan voor genieten, door er met je hele lichaam en aandacht bij te zijn, die paar minuten. En jezelf dus niet stiekem toch druk op leggen om door te gaan.

Zodat de oefeningen die je lijf lekker of neutraal vond, toegankelijk blijven voor thuis, in de supermarkt of op je werk. Als je het klein maakt, in minder dan twee minuten, ga je het meestal gewoon doen, zonder veel nadenken. Dan werpt je brein niet tegen dat je geen tijd hebt, of het te ingewikkeld is, of dat je er eerst rust voor moet hebben.

Zoals James Clear het zelf verwoordt: “Iedereen kan een minuutje mediteren, een pagina lezen of een kledingstuk wegleggen. Een nieuwe gewoonte zou niet moeilijk moeten zijn. De eerste twee minuten zijn altijd simpel. Als je daarmee begint, komt de rest vanzelf!”

Ik zou nog toevoegen: doe het niet om verandering af te dwingen, maar om jezelf die 2 minuten te gunnen en te experimenteren.

Wat gebeurt er als je uitstelgedrag opmerkt bij jezelf en je ziet dat als een metertje, een signaal, een uitnodiging om dat wat je uitstelt, wat kleiner te maken?

—> Waar ga jij minder dan twee minuten mee onderweg zijn op gebied van welzijn en compassie? Wat kies je vandaag voor allerkleinste stap rond beweging, adem, zelfzorg, dankbaarheid of iets voor anderen doen? Niet omdat het koet, maar omdat het lekker is of je nieuwgierig bent?

#beinthedoing, #balansinbeweging, #embodiment, #massage, #adem, #klank, #levensstroom,#houhetklein

juni 22, 2024 / Geen reacties

Moeite met ‘nee’, onschuld en niet-weten

We verkenden systemisch. Met haar verlangen als ingang en het weten dat deze opstelling niet gaat zijn om haar te repareren, de keuzes die ze maakt(e) zijn ok en ook het soms moeite hebben met ‘nee’ zeggen is niet iets wat anders moet.

We gaan er met nieuwsgierigheid in. Om te kijken wat voor beelden er onbewust zijn, welke overtuigingen en welke stromingen en wensen. Om dat wat er stroomt eens bewust ruimte te geven.

‘Het gebeurt vaak als ik ‘nee’ zeg, of stelling neem, dat ik me zwaar voel. Dat het me me niet dagen maar weken en soms maanden bezig houdt. Terwijl ik dan echt zeker weet dat ik juist koos.

‘Dat wil je niet?’ vraagt ik met een twinkel. ‘Nou ja, nee..’ ze lacht. Ik geef haar enkele vloerankers en waar ze voor staan in dit moment en ze legt ze vlot in de ruimte neer.

‘Wow. Ja. Ja, zo!’.

We delen wat we zien en ik verken enkele ankers door erop te staan.

‘Ik weet intuïtief echt wel wat mijn plek is in verschillende situaties’, zegt ze de de eerste vloerankers hebben ‘gesproken’. Ze zit nog in verwondering hoe alles klopte, wat er fysiek te voelen was, bij hoe het dagelijkse leven vaak gaat.

‘Ik durf eigenlijk ook prima te handelen vanuit die plek en mijn intuïtie’, zegt ze, met een vleugje blijheid en zelfs trots naar zichzelf. Ik juich zachtjes met haar mee.

‘Ik lijk er zo vaak hard voor te werken, mentaal en emotioneel stevig voor te moeten gaan staan.’

Ik ben stil. Zij ook terwijl de tranen kort stromen.

En nodig haar dan uit om dat harde werken intuïtief in te brengen in de opstelling. Ze loopt zonder aarzelen en legt het anker neer. Ik glimlach, ja die intuïtie kan prima leiden, ook hier, nu, in dit moment.

Ik ga op de plek van het ‘harde werken’ staan en benoem hardop wat ik in mijn lijf, en wezen opmerk. Ze knikt en knikt en slikt.

Dan zitten we naast elkaar buiten het veld.

‘Hmm alsof dat harde-werken een backfire opvangt. Alsof ik door mijn plek in te nemen iets onrechtmatigs doe. Iets wat me schuldig maakt aan emoties bij een ander, aan ruimtetekort bij de ander’.

Ik hoor een diepe zucht uit haar ontsnappen en voel kippenvel bij mezelf.

We zijn stil.

Er is ervaren en bewustzijn.

En In de opstelling voelt een onbeweeglijkheid en we weten het samen niet. Dan ineens voelt ze angst omhoog schieten door gedachten als: ‘wat als dit het is, als dit niet weten blijft en niet verandert, hoe dan?’.

Ik zit naast haar. ‘Wat als we nu even niet meegaan in die gedachten?’. ‘Wat als het niet-weten in dit moment samen veilig is?’.

Ze zakt terug op de stoel en zucht weer, haar schouders zakken.

‘Is er nog iets te verkennen?’, vraag ik. Ze knikt nieuwsgierig. Ik nodig haar uit op de plek van het harde werk te staan. Ze beschrijft wat er in haar wijze lijf te voelen valt, ‘groot, ik voel overzicht. Er is ook een neiging dat ze het anker dat vlak voor het harde werk ligt, wil wegtrappen. ‘Het voelt zwaar op deze plek en wankel en … toch rustig’, ze klinkt verbaasd.

Als ze van die plek afstapt en ik haar vraag nog eens op het anker van ‘zichzelf’ te stappen, lijkt alles anders. Lichter. Ze kijkt naar de plek van hard-werk, en waardeert met glimlach.

En spontaan zegt ze plots hardop: “ik ben onschuldig op mijn plek”. Met een tranenfontijn van diep uit haar buik. Kort en krachtig.

Al kippenvellend sta ik weer stil en kijk.

Beweging is overal voelbaar.

Het niet-weten volledig ruimte geven is vrijwel altijd wat er nodig is, en dan kan iemand vanzelf weer de stroom die er altijd is ervaren, hoe alles altijd in beweging en veranderlijk is. En het verrast me steeds ✨

Ze lacht door de tranen heen. En de opstelling vindt een nieuwe vorm.

Ze staat op het anker voor zichzelf met haar handen voor haar hart, vol onschuld, kijkend naar de levenkracht. Ze straalt!

We lachen en dansen en springen samen. Ik vraag haar de klank van het moment te maken.

In awe. Samen in awe voor het leven, eigen vormen en wijsheid die zo verbonden zijn met alles. En alle bewegingen van het leven.

#systemischinzicht #opstellingen #beinthedoing #balansinbeweging #vrijmenselijk #modderigespiritualiteit #embodiment #eigenwijsinevenwicht #naturalgrowth #bewustzijn #stemklank #klankklinken #voicesoundhealing

maart 19, 2024 / Geen reacties

Experimenteren met verbeeldingskracht

Ik had net mijn bedrijf ingeschreven en kwam blij thuis en wilde dat delen. Daar aangekomen waren drie mensen druk met hun eigen bezigheden.

Ik voelde a) teleurstelling door me heen gaan, daarna b) irritatie, toen c) ‘zie je, ik doe er niet toe’ en tot slotte de bekende d) ‘maakt niet uit, zó belangrijk is het ook niet’.

Gevoed door gedachten over mijn verwachting.

Verander je interpretatie

We horen geregeld dat onze realiteit verandert door hoe we kijken en wat we geloven aan gedachten. Niet per se de situaties, maar wel onze ervaring ervan.

We gaan vaak denken of piekeren. Dit is een onbewuste mechaniek om ons uit stresssituaties te denken.

In mijn geval over hoe ik dit thuiskomen voor me had gezien en dat het echt niet leuk was dat ze onverschillig waren. De gedachten gingen naar redenen waarom het niet zo was, ze waren gewoon even druk. En ook dat ze best wat attenter konden zijn, dat was ik naar hen toch ook? De gedachtenstroom ging door dat ik maar minder moest verwachten. Etc.

Tja de vraag is: Werkt dat voor je? Helpt dit soort denken je? Er is niets mis mee, en by all means, laat ze er zijn deze denkstromen. Het is ook wel grappig als je er van een afstandje naar kan kijken, dat drama in je hoofd, toch?

Maar misschien experimenteer je graag en ben je nieuwsgierig hoe het zou voelen als je gedachten meer vóór je werken. Hoe? Probeer verbeelding!

Verbeelding creëert een nieuwe werkelijkheid

Ga eens experimenteren met hoe je denkkracht inzet. Gebruik de kracht van verbeelding om je gewenste realiteit qua beleving voor te stellen.

Wat als je deze realiteit zo levendig voor je ziet, dat je het hoort, ruikt, zoet en voelt. Bv dat je ruimte voelt tijdens een doktersafspraak, gesprek met je partner of baas en dat je luchtig en krachtig zegt wat je wil zeggen, met de geur van koffie erbij en een lach die uit je buik omhoog komt.

Wat gebeurt er als je het nú doet, dat verbeeldend voelen? Wat merk in je lijf, gedachten, acties? Het is niet gek als blijheid vanzelf opborrelt.

Mijn sprankelende zelf verbeeld

En ineens voelde ik hoe deze situatie bijna zelf ook anders ervaren wilde worden. Dat moment dat ik thuiskwam met een officieel bedrijf wilde ik niet in mijn gedachten gezogen worden dat ik zo graag wilde dat de leuke huisgenoten anders reageerden.

Ik stelde me voor hoe ik me wilde voelen: blij, sprankelend, krachtig. Ik zag mij zo voor me en voelde de stroom in me veranderen.

Ik liet de blijheid en het delen toe en koos om die verbeelding concreet te maken: ik schonk mezelf bubbels in en stak een sterretje aan. Ik proostte met mezelf, de tuin en alle lieve mensen (incl de 3 binnen) op dit moment. En voelde me volkomen blij.

Tot op de dag van vandaag, jaren later, is bijgaande foto een blije herinnering. Van een realiteit die ik in het moment schiep.

En daarbij was mijn sprankelende energie ook extern voelbaar blijkbaar: echtgeliefde en kinders kwamen buiten knuffelen en we lachten samen om de situatie.

Geen manifestatie doel

Kleine disclaimer: deze alsof-oefening is niet met het doel om met z’n allen alles te ‘manifesteren’ wat we willen. Het gaat om het kleine grote NU en hoe jij de realiteit nu ervaart.

Wat je zenuwstelsel in dat moment ervaart.
Waar je in dat moment mee verbonden bent.
Wat op dat moment voor jouw brein werkelijk is (dat brein maakt geen onderscheid tussen zgn echte realiteit en verbeelding).

✨
Hoe grootser en gekker je het kan maken terwijl je voluit toelaat wat gevoeld kan worden via je hele lijf, zijn, ziel hoe meer bandbreedte voor realiteiten je krijgt in het leven.

Een serie van oneindige momenten

✨ Als we onze creatiebrein met verbeeldingskracht aan het stuur laten (ipv het stuur steeds in handen van de focuseraar op problemen of controle) ontstaat een andere realiteit. Voor dat moment.

En al die ‘ene momenten’ die nog gaan komen.