Je wil dat het nu stopt. Of verandert. Je kind dat schreeuwt. Je partner die verdwijnt of gestresst rondloopt. Je medewerker die onverschillig overkomt en niet luistert. Of op z’n minst dat jij er niet zo’n last van hebt dat je inkrimpt of irritatie overneemt.
Maar… dat gedrag waar je vanaf wil? Komt uit een disregulatie van het zenuwstelsel.
Wil je verandering van boos, bang, irritant gedrag van iemand?
Weet dan: Iemand in een ontregelde zenuwstelselstaat heeft eerst (co) regulatie nodig.
👣
Jij als emotioneel volwassene kan dit aan jezelf geven vanuit dat emotioneel gerijpte deel en vanuit de wetenschap dat je meer bent dan je zenuwstelsel. Een kind heeft daarvoor een volwassene nodig die zichzelf kan zien en reguleren. Of die erkent dat in dat moment even niet te kunnen en dat benoemt.
Als je in ontregelde staat gedrags-verandering verwacht van een kind, leidt dat tot meer ontregeling en zelfs geïnternaliseerde schaamte.
👣
Geef eerst regulatie door weinig praten en waar toegelaten meer aanraking, adem, klanken (bv neuriën), bewegen, stoeien, knuffelen, support, luisteren, laten huilen in nabijheid; kortom vooral: aanwezigheid.
👣
En neem als volwassene je eigen disregulatie.
Hoe? Probeer eens uit, bv door
te zien dat deze staat-van-zijn er nu is, als interne reactie op gedachten of pre-verbale condities.
én dat je nog steeds heel bent, helemaal goed, ook zo.
én dat je staat ook weer verandert als je die niet in stand houdt met gedachte- of gewoontepatronen.
👣
Verandering volgt regulatie
Als de systemen zichzelf (ze weten de weg als we niet te veel dwingen..) hebben reguleerd naar de natuurlijke staat van ritmes van rust, is alles anders.
letterlijk ervaren we onszelf, de ander en de wereld anders.
En kunnen we in gesprek.
Om een (open) gesprek te hebben, afspraken te maken, regels te bepalen, te leren en elkaars perspectieven te zien, heb je een gereguleerd zenuwstelsel nodig. Van daaruit ontstaat verandering natuurlijk.
👣
Dus een kind dat boos, verdrietig of bang is op dat moment aanspreken op haar gedrag?
Niet handig. Niet nuttig. Zelfs soms schadelijk.
Ben eerst aanwezig bij jezelf. Reguleer je zenuwstelsel en ben dan aanwezig bij de ontregeling van je kind. Leef voor dat ontregeling menselijk is, natuurlijk en het in de juiste omstandigheden vanzelf terugkeert naar standje veilig sociaal ontspannen alert: de leerstand. De groeistand. De verbindingstand.
👣
Enne… Dat geldt dus ook voor je innerlijke gesprek als volwassene.
Spreek jezelf niet hard aan als je boos, bang, uitgeput bent. Ga niet door met het vele innerlijke praten, uitleggen of de boze gesprekken (die je nooit echt zal voeren).
- Wees aanwezig. Bij wat er nu is, bv door de fysieke sensaties van ‘emotie’ te voelen
- Wees zacht aanwezig, beweeg, klank, schud, lach, doe niets.
- Weet dat je niet deze disregulatie BENT
- En laat je niet vangen door je gedachten erover.
Kijk met milde ogen naar je biologische systeem, omarm het, zonder het de leiding te geven.
👣
En: Het is mogelijk om je in ontregelde zenuwstelsel staat veilig en heel te weten.
Dat ben je namelijk al. Heel. Ook ontregeling is heel.
Try, fail, see, laugh, cry, be, know.
**
Eigenwijs in evenwicht staat voor belichaamde compassie en betrokkenheid bij je zelf, elkaar, de aarde en om dood, rouw en stress niet gescheiden te zien van leven, liefde en flow. Be in the doing via modderige spiritualiteit. Laten we inzichten en verhalen van zin delen met elkaar.
Thuis in je lijf en leven.