Reisagent voor avontuurlijke levenskracht. Beweeg, adem, speel en deel je vrij

Eieren in de badkamer

Lief komt met gekookte eieren de badkamer inlopen, terwijl ik onder de douche uitkom. Even kijk ik verbaasd, maar dan komt het beeld van de zondvloed in de keuken terug. Gister stond ik af te wassen en schoot de afvoer onder de bak plots los. Vanmorgen om 9 uur zou iemand komen om het te maken. In ons korte India-leven hebben we inmiddels geleerd dat dat niet het geval zou zijn en hadden ook niemand verwacht. Dus de eieren, de afwas en ander keuken zaken, moeten nu via de badkamer.

Zo zijn we ook gewend aan de stroom die elke dag 2-6 keer uitvalt. Dan kun je dus geen thee maken, je telefoon niet opladen of warm douchen (ik denk intussen extra aan die stoere vriendin die om gezondheidsredenen elke dag koud doucht in Nederland!). En dan is het donker echt heeeel donker. Soms duurt het 10 minuten, soms uren. Maar altijd komt de elektriciteit weer terug.

Connectie problemen

Onze WifI thuis zou ‘morgen’ geregeld zijn, zoals ik eerder schreef. Dit was op dag 1. We zouden dan we de aansluitkosten (lees: de kabel moest nog gelegd naar ons dorpje) moeten betalen. Akkkoord, doen we (kosten €50 en dat is extreem veel om hier ineens uit te geven). Die morgen en de morgens daarna, was de regen te hard, de installatieman druk, of stond zijn telefoon uit. Onze frustratie was als een golf, steeds hoger en daarna van lieverlee weer wegebbend. 30 Morgens verder werd gezegd dat hij toch eerst wel meer kandidaten voor wifi wilde hebben in de buurt, voordat hij die kabel ging leggen. Wie weet of het nog komt.

Iets was we dachten dat super simpel zou zijn, Indiase simkaarten, was een uitdaging. Als buitenlander dan, want de Indiase overheid stimuleert Indiase mensen, na een periode met veel fraude, om veilig online te gaan door gratis of heel goedkope simkaarten en pakketten aan te bieden, tegen Indiaas-ID bewijs. Wij daarentegen moesten een pakket papieren inleveren, pasfoto’s en een local vinden die garant wilde staan. Toen dat eenmaal was gelukt, na een dag of 5, het volgende grote wachten. We waren niet bereikbaar, Tim en ik konden elkaar niet bellen, geen Riksja om te gaan eten, de artsen en instanties niet bereiken. Heel handig. Na veel geduld, meerdere keren langs in de simshop en vele ingewikkelde gesprekken in het Hingels (hindi-engels), deden we een dansje toen het werkte op dag 19! Fijn dat we elkaar tijdens mijn interne week kunnen bereiken. Just in time, of zoiets.

Wassen en moesson

Zo ging het ook met de wasmachine – die er niet was. We hebben daarom een vrouw uit ons dorpje ingehuurd om 3x per week een handwasje te doen. Verdient zij ook iets en kunnen wij verder wachten. Overigens droogt die was met de moesson niet. Zelfs na een week met een draaiende fan erop, is de was nog vochtig.

Want de Moesson is more than just rain. Het is een heel ongezonde tijd van het jaar. Ziektekiemen vliegen door de lucht en het water. Alles is vochtig. je adem gaat zwaarder. Bepaalde therapiebehandelingen worden niet gedaan in deze tijd van het jaar. Inspanning wordt afgeraden.

Je kan geen schoenen dragen, te nat, dus iedereen loopt op sandalen of slippers. Iedereen heeft standaard een regenpak en paraplu bij zich. Elk moment kan de hemel openscheuren en als de eerste druppels vallen, ben je al nat voordat je je pak aanhebt. De Riskja’s hebben dikke doeken aan de zijkant, tegen de slaande regen, die standaard doorweekt zijn.

Nu treffen we het ook wel: hier in Lonavala, berggebied, is het veel erger dan in Pune of Mumbai. En er valt dit jaar meer regen dan de afgelopen jaren volgens de locals. Zoals op Tim’s inauguration werd gezegd: als je in deze tijd van het jaar naar Lonavala komt, heb je direct bewezen dat je motivatie groot is. Je komt hier nu niet voor een reis- of vakantiegevoel.

Alle boeken zijn inmiddels omgekruld. Onze schoenen die in het washok staan zijn beschimmeld, het ‘weer’ zit in de toilettas, sommige kleding en de backpacks. Maar ook de door oma meegebrachte hagelslag klont aan elkaar in het pak en snoepjes smelten. Gewoon alles wat in huis staat trekt het vocht niet. Kun je nagaan hoeveel vocht we inademen.

De handwas kent dus meer dan één uitdaging. We borstelen (dank ook aan mijn moeder!) de schimmel er wel af, maar hoe droogt het, zodat het er niet zo weer opzit?

Maar ook zorgt de moesson voor meer slangen in het leefgebied. En brengt het levensgevaarlijke situaties met elektriciteit. Maar dat verdient een apart blog, wordt vervolgd.

Maar dan, plots komt er steeds weer een opening of oplossing.

Van de week kwam ik thuis van een behandeling en bleek de wasmachine gebracht, een plankje tegen de muizen getimmerd en de lekkende kraan in de badkamer gemaakt. Joehoe! Helaas kunnen we nog niet wassen, want ze vergaten de aan- en afvoerslangen te leveren en het huidige kraantje moet worden vervangen door een met schroef.

Water en hiërarchie

Later waren er ineens vijf dagen zonder water. Geen douche, toiletdoorspoelen of afwassen. Drinkwater is dan wel weer apart gelukkig. Maar goed, met vier mensen in huis is dat toch behelpen zonder water. Waren de eieren in de badkamer nog een makkie bij. Ook hielpen de klachten van de caretaker niet meer dan ‘morgen’ komen we het oplossen. Je weet inmiddels, dat is de morgen die niet per se komt.

Toen besloten we dat het genoeg was en stuurden we een aantal basale verzoeken aan de CEO. Voordat het avond was, was er al veel geregeld. Dat kan dus ook. (Kanttekening: het werd een provisorische oplossing; een regenpijp vangt de overdadige moesson op ons dak op, leidt deze naar beneden via een buis, ondersteund door driepoten van restmateriaal, naar het waterreservoir. We douchen nu dus met moesson. Het blijft India he)

improvisatie voor onze waterschaarste 🙂

Terug naar mijn punt: Het is een enorm hiërarchische cultuur hier. Er wordt vol ontzag met de autoriteiten omgegaan door veel Indiase mensen. Wie ons een beetje kent, snapt dat dat een leuke uitdaging is. Maar ach, als je het op de juiste momenten leert inzetten, is ook daar aan te wennen.

Dat inzetten van een autoriteit hebben we daarna nog twee keer gedaan. Waardoor de wifi na bijna 6 weken wachten op een zondag volkomen onverwacht geïnstalleerd is (die natuurlijk niet altijd werkt), werden fijnere afspraken voor mijn behandelingen mogelijk, werd de Indiase prestatiedrang uit de nek van de kinderen gehaald (ook daarover later meer) en we hulp kregen bij ons vervoerprobleem. We zijn steeds meer hier.

Indian Standard Time
We hebben maar een vertaling voor onszelf gemaakt, wat de tijdsuitdrukkingen die mensen gebruiken, feitelijk betekenen:

  • 1 minute = I need 1 hour
  • 5 minutes = most likely today
  • Tomorrow = it might happen this week or month, or not if you do not ask again

Na tot stand komen van deze translation vertelde ik een Indiase vrouw die al jaren in Australië woont erover en gaf haar onze voorbeelden. Ze klapte in haar handen en lachte zo hard dat ze bijna van haar stoel viel. ‘For sure you just asked for a washing-machine, you did not ask for the tubes, right?’ En onze tijdvertaling was accuraat: ze vertelt dat Indiaase mensen stipt op tijd op school en werk komen, maar de rest is anders. Indian Standerd Time, heet dat, zei ze.

‘Welcome to India’, zei ze nog naschuddend. Ik lach nog steeds met haar mee bij het typen van dit blog. We are like water, flexible.